کد مطلب:276868 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129

پیشگویی علی از آینده ایرانیان
«عباد بن عبدالله اسدی می گوید: من روز جمعه ای در مسجد نشسته بودم و علی علیه السلام بر فراز منبری از آجر خطبه می خواند و «ابن صوحان» در پای منبرش نشسته بود. «اشعث» آمد و پا برگردن مردم می گذاشت و می گذشت تا نزدیك آن حضرت رسید، و چون روبروی آن حضرت قرار گرفت، گفت: «یا أمیرالمؤمنین غلبتنا علیك هذه الحمراء»؛ ای امیرمؤمنان! این سرخ رویان (یعنی: ایرانیان) در نزدیكی به تو بر ما غلبه كرده اند و جلو روی شما بر ما (عربها) چیره شده اند و مقربان درگاه حضرتت گردیده اند و تو جلو آنها را نمی گیری!!!

آن حضرت از شنیدن این سخن خشمناك شد و پای خود را محكم به منبر كوبید، تا اینكه «ابن صوحان» گفت: ما را با این مرد (ابن اشعث) چكار آنگاه گفت: بطور مسلم امروز علی علیه السلام سخنی خواهد گفت كه پرده از چهره ی عرب بردارد و نشان خواهد داد كه عرب چكاره است. امروز علی علیه السلام سخنی خواهد گفت كه آنچه نهانست آشكار شود و برای همیشه در خاطره ها بماند.

آنگاه علی علیه السلام فرمود: چه كسی است كه عذر مرا از این شكم گنده های بی فایده بخواهد، (یعنی مرا از شر اینگونه افراد خلاص كند) كه خودشان در بستر نرم استراحت می كنند، و مانند حیوانات و چهارپایان درازگوش اینطرف و آن طرف ملق می زنند و یكی از آنها (بعنوان نمایندگی از دیگران) پیش می آید و در حالی كه بر روده های خود زیر و رو می شود (یعنی: بقول معروف از باد شكم سخن می گوید)و مردمی هم (یعنی موالی و ایرانیان) آفتاب می خورند و روزهای گرم بخاطر خدا فعالیت می كنند و او (یعنی اشعث)به من فرمان می دهد كه من آنها را (یعنی: موالی را) از خود برانم و از نزد خویشتن دورشان سازم تا از ستمكاران باشم!!!. سپس فرمود:

«أما والذی فلق الحبة و برء النسمة لقد سمعت محمدا صلی الله علیه و اله یقول: لیضربنكم و الله علی الدین عودا كما ضربتموهم علیه بدءا»

«قسم به پروردگاری كه دانه را شكافت و گیاه را رویاند و انسان را آفرید، من خود از پیغمبر اكرم صلی الله علیه و اله شنیدم كه می فرمود: بخدا قسم همچنانكه شما در ابتداء كار، با ایرانیان بخاطر اسلام خواهید جنگید، بعد ایرانیان، بخاطر تازه شدن



[ صفحه 140]



اسلام و حمایت از دین با شماها خواهند جنگید. [1] .


[1] شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج 19، ص 124، ط -مصر، والغارات ج 2، ص 498، چاپ انتشارات انجمن آثار ملي، و كامل مبرد ج 2، ص 53، ط مصر سال 1339، و غريب الحديث ج 3، ص 474.